Van de Rockies naar Vancouver

Dinsdag 11 augustus

Vandaag stond een reisdag op het programma. We vertrokken vroeg uit de Rocky Mountains, om te kunnen ontbijten bij een van de bekendste bergen in die regio, Mount Robson. En natuurlijk heeft Jan-Paul plannen gemaakt om die te beklimmen! Het is echter een tocht van minimaal twee dagen en dat past nu niet in ons strakke schema. Zie foto, het is inderdaad een erg mooie berg.

Onze tweede stop was in het gehucht Blue River, waar een klein bedrijfje jeep- en riviersafari’s aanbiedt met een hoge kans (90%) op het spotten van wild. Wij kozen voor de riviersafari, met een snelle boot een riviertje en meer op waar geen mensen wonen en waar het wild dus ongestoord zijn gang kan gaan. De boot ging behoorlijk snel, was een superleuke trip maar wij leken bij de 10% te zijn die niets bijzonders zien… Gelukkig op het laatst nog een zwarte beer gezien, die op zijn gemak langs de oever kuierde. Mooi!

Vervolgens verder naar Clearwater, naar een camping bij Dutch Lake. Hier troffen de jongens hun vriendjes Lars en Lotte weer, tot ieders grote vreugde. Gelijk zwemmen in het meertje, want het was er warm! Bij het steigertje zagen we een kousenbandslang, op jacht op een kikker. Ik ben niet zo’n slangenfan, maar dit was erg mooi om te zien. In het campingrestaurantje gegeten met het Nederlandse gezin, werd weer een late en gezellige avond. De kinderen hebben nog ‘stokstaartje’ gespeeld en zaten tot, nou ja overal, onder het zand en stof…

Woensdag 12 augustus

Na een rustig ochtendje zijn stond het Wells Gray Provincial Park op het programma. Dit park staat vooral bekend om zijn watervallen. Omdat we wat laat waren en ze best ver rijden zijn hebben we er maar twee gezien, maar ze waren wel indrukwekkend! Eerst de Dawson Falls, slechts 20m hoog maar wel bijna 100m breed. Vervolgens naar de beroemdste waterval in dit gebied, Helmcken Falls, de vierde hoogste van Canada met 141m hoog. Heel indrukwekkend! Wegens de warmte en vermoeidheid hadden we geen energie meer voor andere hikes naar watervallen, maar wat we wel gezien hebben was zeker de moeite waard.

Donderdag 13 augustus

Vertrek uit Clearwater. Het was een warme dag, en hoe verder we naar het zuiden reden, hoe warmer het werd… Ons oorspronkelijke plan om via Whistler terug naar Vancouver te rijden, hebben we verlaten. We rijden via Kamloops, Ashcroft en Hope. Scheelt aanzienlijk in kilometers, en er is genoeg leuks te zien. De jongens vinden de lange reisdagen wat vervelend worden, ook al is het uitzicht schitterend. We kwamen door een gebied wat er dor en droog uitzag. Alleen de rivier in het midden van het dal zorgde voor een wat groenere begroeiing. Om een uur of drie wilden we pauzeren en kwamen bij een mini-camping aan de Thompsonrivier terecht. En daar was het zo heerlijk bij het water, dat we besloten daar te blijven. Op zo’n kleine camping zit geen beheerder, je stopt het geld voor de overnachting in een envelopje en in een brievenbusje, en een kwitantie onder je voorruit. Zo geregeld!

Het was inmiddels ruim 35 graden, dus konden we ons in een inham van de rivier heerlijk afkoelen. Op beide overs reden regelmatig lange treinen voorbij, 120 wagons zijn geen uitzondering. En als de jongens dan zwaaiden, toeterden de machinisten. Volgens daar verblijvende Canadezen was er ook regelmatig een moederbeer met jong aan de overkant te zien, maar helaas niet toen wij er waren. Veel muggen waren er wel!

Vrijdag 14 augustus

Geen 35 graden meer maar 15. Verder gereden langs de Thompson rivier. Een stukje verder voegt die zich bij de Fraser rivier, die uiteindelijk in Vancouver uitkomt. Bij een klein gehucht, Boston Bar, moeten die twee rivieren door een nauwe kloof wat uiteraard voor een grote stroomversnelling zorgt. De beroemdste ontdekkingsreiziger binnen Canada, Simon Fraser, liep daar vast op zijn tocht op zoek naar goud in het binnenland en noemde dat punt Hell’s Gate. Inmiddels zijn er uiteraard wegen en spoorwegen aangelegd, maar op dat punt kun je met een airtram (gondel) van boven in de kloof naar beneden, tot vlak bij de stroomversnelling. Er zijn daar betonnen constructies aangelegd waardoor de zalmen stroomopwaarts kunnen trekken. Verder een museumpje over zalmen en een goudzoekstroompje voor de kids. Twee minigoudschilfertjes gevonden, en een hoop nepedelsteentjes. Maar toch leuk om te doen! Toen we daar weggingen begon de voorspelde regen te druppelen, dus reden we verder naar Hope en zijn daar op de eerste beste camping gaan staan, inmiddels in de stromende regen. Veel potjes gepest. En de koelkast leeg gegeten, morgen naar Les en Audrey en de dag erna de camper inleveren!

Zaterdag 15 augustus

Na 24 uur regen vertrokken we uit Hope, en toen begon het langzaam op te klaren. Het was nog maar anderhalf uur rijden naar Aldergrove, in de buurt van Vancouver, waar de kalkoenboerderij van Les en Audrey staat. Ze hebben een groot stuk land, met drie stallen van samen meer dan 300 meter waar de kalkoenen als kuikentjes binnenkomen en als grote, volwassen kalkoenen weer vertrekken. Weer werden we heel hartelijk ontvangen, en de jongens speelden gelijk weer met het hondje Doodle. Het zwembad was wat aan de koude kant voor ze, maar met de Canadese vriendjes James en Josh hebben ze de rest van de middag leuk gespeeld. Daarna lekkere hamburgers van de bbq en toen nog een kleine toer gemaakt in een van de oldtimers van Les. Cool! Tot besluit van de avond hebben we Les en Audrey de vakantiefilmpjes laten zien, van alles wat we tot nu toe beleefd hebben. En daarna de laatste nacht in de camper! Jan-Paul heeft die nacht veel coyotes gehoord, de jongens en ik hebben overal doorheen geslapen… Morgen naar Vancouver Island!